Wójt Gminy Nowa Wieś Lęborska podpisał umowy o dotacje celowe na kontynuację prac konserwatorskich przy zabytku ruchomym, to jest wyposażeniu funeralnym kaplicy grobowej w Garczegorzu. Do odrestaurowanych w ubiegłym roku trumien i sarkofagów, których czasową ekspozycję można oglądać w kościele parafialnym w Garczegorzu, doszły też inne elementy z XVIII-XIX w. pochówków, takich jak np. ubrania, buty, inne elementy dekoracyjne ubioru, fragmenty książek itp. Uwagę badaczy z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu przykuwa też bardzo dobrze zachowany wizerunek żniwiarki (motyw śmierci). Do odrestaurowania pozostaje jeszcze unikalna, oryginalna barokowa posadzka z wapienia gotlandzkiego, bardzo dobrze zachowane płyty epitafijne i najsłabiej zachowane elementy drewniane. Gmina w Nowej Wsi Lęborskiej pozyskała na ten cel od Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku i Powiatu Lęborskiego środki w wysokości 59.000 zł. Całkowita wartość tegorocznych prac przy zabytku ruchomym wyniesie 117.495 zł.
W tym roku przeprowadzone zostaną jeszcze dodatkowe badania architektoniczne przy samej zabytkowej kaplicy. Prace te zweryfikują prawdopodobnie hipotezę badaczy, czy ów budynek stanowił część zniszczonego przez wichurę w XIX w. kościoła katolickiego, którego ostatnimi fundatorami była zamożna katolicka rodzina pruskich sędziów i prawników z rodzin Bollen i Hackebebeck. Na ten cel ze środków Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku udało się pozyskać dodatkowe 8.000 zł.
Bardzo interesującym wątkiem historii z Garczegorza jest także postać gorliwego, katolickiego proboszcza z kościoła św. Jakuba w Lęborku. Ks. Ignacy Lniski, który był wujem Józefa Wybickiego, autora słów polskiego hymnu narodowego „Mazurka Dąbrowskiego” w II poł. XVIII w. na własny koszt podnosił świątynię z Garczegorza z ruiny, krzyżując tym samym plany społeczności luterańskiej, która domagała się usunięcia podupadającego obiektu.
Badania architektoniczne wskażą kierunek zakończenia prac, docelowej ekspozycji zabytków i udostępnienia ich zwiedzającym. Pozwoli to utrwalić historię wsi i regionu dla przyszłych pokoleń. Zabytek znacznie wzbogaci wiedzę o historii miejscowości, Gminy Nowa Wieś Lęborska i całej Ziemi Lęborskiej, szczególnie wśród lokalnej społeczności, pełniąc ważną rolę nośnika historii i tradycji oraz wzmacniając lokalną i regionalną tożsamość…
źródło: nwl.pl
