Pilna ustawa o ochronie ludności, zapowiedziana przez Jarosława Kaczyńskiego, miała zostać złożona w Sejmie jeszcze w czerwcu. Choć wciąż nie wyszła z rządu, już jest do niej ponad 16.000 uwag. Projekt ustawy został opracowany przez Macieja Wąsika – Sekretarza Stanu w MSWiA. Jest procedowana „po cichu” i niełatwo ją znaleźć nawet na stronie internetowej Sejmu RP. Bezpośrednim celem projektu jest kompleksowe unormowanie problematyki ochrony ludności, rozumianej jako wszelkie działania państwa – zarówno w czasie pokoju, jak i wojny. Ochrona ludności ma stanowić system zintegrowanej działalności organów i zasobów ochrony ludności w tym czasie. Rząd planuje ją wprowadzić w życie z dn. 01.01.2023. Rzecz w tym, że zapisy w niej zawarte są mocno kontrowersyjne i niezgodne z konstytucją RP.
Projekt ustawy o ochronie ludności oraz o klęsce żywiołowej wprowadza m.in. dwa stany pseudo-nadzwyczajne, które w niej nie występują: stan pogotowia i stan zagrożenia. Stany te będą mogły być wprowadzone na 30 dni zwykłym rozporządzeniem ministra lub wojewody (jeśli będą dotyczyć tylko danego województwa). Nie ma natomiast słowa o limicie ich przedłużania, więc będą mogły być przedłużane kolejnymi rozporządzeniami bądź zarządzeniami wojewody w nieskończoność. Co więcej, nie ma w nich określonych żadnych precyzyjnych kryteriów, kiedy można wprowadzić taki stan pseudo-nadzwyczajny pogotowia czy zagrożenia. Wystarczy, że istnieje zagrożenie, a jakie to już sobie władza może wymyślać w zasadzie co zechce, oczywiście w ramach szeroko pojętej „demokracji”.
Po wprowadzeniu takiego pseudo-nadzwyczajnego stanu w myśl treści art.42 planowane są: …„Ograniczenia wolności i praw człowieka i obywatela w stanie klęski żywiołowej stosuje się do osób fizycznych oraz odpowiednio do osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, mających siedzibę lub prowadzących działalność na obszarze, na którym został wprowadzony stan klęski żywiołowej…”.
Ograniczenia, o których mowa powyżej, będą mogły polegać na (art.43):
1) zawieszeniu działalności gospodarczej określonych przedsiębiorców;
2) nakazie lub zakazie prowadzenia działalności gospodarczej określonego rodzaju;
3) nakazaniu pracodawcy oddelegowania pracowników do dyspozycji organu kierującego
działaniami prowadzonymi w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej lub ich
usunięcia;
4) całkowitej lub częściowej reglamentacji zaopatrzenia w określonego rodzaju artykuły;
5) zakazie okresowego podwyższania cen na towary lub usługi określonego rodzaju;
6) nakazie stosowania cen ustalonych na towary lub usługi mające podstawowe znaczenie
dla kosztów utrzymania konsumentów;
7) obowiązku poddania się badaniom lekarskim, leczeniu oraz stosowaniu innych środków profilaktycznych i zabiegów (w tym zapewne szczepień choć to nie jest wprost napisane), niezbędnych do zwalczania chorób zakaźnych oraz skutków skażeń chemicznych i promieniotwórczych;
8) obowiązku poddania się kwarantannie;
9) obowiązku stosowania środków ochrony roślin lub innych środków zapobiegawczych
niezbędnych do zwalczania organizmów szkodliwych dla ludzi, zwierząt lub roślin;
10) obowiązku stosowania określonych środków zapewniających ochronę środowiska;
11) obowiązku stosowania środków lub zabiegów niezbędnych do zwalczania chorób
zakaźnych zwierząt;
12) obowiązku opróżnienia lub zabezpieczenia lokali mieszkalnych bądź innych
pomieszczeń;
13) dokonaniu przymusowych rozbiórek i wyburzeń budynków lub innych obiektów budowlanych albo ich części;
14) nakazie ewakuacji w ustalonym czasie z określonych miejsc, obszarów i obiektów;
15) nakazie lub zakazie przebywania w określonych miejscach i obiektach oraz na określonych obszarach;
16) zakazie organizowania lub przeprowadzania imprez masowych;
17) nakazie lub zakazie określonego sposobu przemieszczania się;
18) wykorzystaniu, bez zgody właściciela lub innej osoby uprawnionej, nieruchomości i rzeczy ruchomych;
19) zakazie prowadzenia strajku w odniesieniu do określonych kategorii pracowników lub w określonych dziedzinach;
20) ograniczeniu lub odstąpieniu od określonych zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
jednakże niepowodującym bezpośredniego narażenia życia lub zdrowia pracownika;
21) wykonywaniu świadczeń osobistych i rzeczowych określonych w art. 44 ust 1.
Rzecz jasna kontrowersyjnych zapisów jest znacznie więcej, ale by poznac je wszystkie trzeba zaznajomić się ze 116-stronnicowym projektem ustawy, o której mowa w poniższym linku. Nie trzeba też przypominać, że mając na uwadze aktualny układ sił w polskim sejmie, ustawa o rzekomej ochronie ludności, pomimo ewentualnego odrzucenia przez Senat RP, będzie miała ogromne szanse na przegłosowanie w Sejmie RP i późniejszy podpis prezydenta. Czas pokaże, czy przedmiotowy projekt ustawy wejdzie z życiem z dn. 01.01.2023 roku.
Projekt ustawy > https://www.zpp.pl/storage/library/2022-11/41a6b5cee6d257b827df0b08db299a41.pdf
Źródło informacji: gov.pl, zpp.pl, prawo.pl, zdjęcie: archiwum
1 Komentarz
Szanowni Państwo, ktoś w tym artykule w części wprowadzającej do tematu ustawy, podaje , że już jest 16000 uwag do jej treści. Ja mogę zadać w tym momencie pytanie, czy to nie jest pomyłka, bo może tu powinna być liczba – 38 000 000. Ludzie nie dajmy się zwariować. Czego tak naprawdę oczekujemy w sytuacjach różnych zagrożeń?
Po pierwsze przeczytajcie cały tekst ustawy. Będziecie mieli niezły mętlik w głowie. Dlaczego? Może się Państwu wydawać, że tego typu możliwe do zaistnienia zagrożenia, można i należałoby uprościć. Pewnie można byłoby, ale wyobrażacie sobie problemy prawne, gdyby jakiegoś elementu zabrakło w przepisach i miliony, przy pośrednictwie niektórych iluzorycznych obrońców sądowych, wystąpiłyby z procesami o odszkodowania od Państwa Polskiego, gdyż zabrakło np. jakiegoś określenia sytuacji możliwej do zaistnienia, czy czynności do wykonania, której zabrakło w spisie, czy problemów z podporządkowaniem się zapisanym nakazom, czy zakazom, czy chociaż brak logicznego myślenia u niektórych uczestników takich wydarzeń, czy poniesionych kosztów finansowych za udział i ewentualne straty itp. itd. Czy, czy, czy………?
Moim zdaniem najważniejszą kwestią w temacie dyskutowanych w sejmie procedur, jest zwrócenie uwagi na ratowanie życia ludzkiego. Wszystkie podane w ustawie procedury są ważne, ale jakże ważnym będzie pole do wykorzystania nieraz własnych inwencji. Bardzo ważny problem to problem komunikacji między sobą, ale także natłoku na złączach wszystkich instytucji obciążonych ustawowymi obowiązkami. Czy nie zabraknie mocy połączeniowych, albo, czy niektóre funkcje sieci komórkowych dla zwykłych ludzi nie zostaną wyłączone. A kwestia ewentualnego egoizmu poszczególnych, często obcych sobie osób – czy zaszeregować to można jako zachowanie usprawiedliwione?
Niewyobrażalna ilość elementów w „grze”.
Może się okazać, że to zwykli ludzie, ograniczeni co prawda usprawiedliwionymi nakazami i zakazami, będą musieli wykazać się najcelniejszym zrozumieniem sytuacji w jakiej się znajdziemy, bo trudno będzie pozbawić zwykłego obywatela własnej logiki i własnej woli.
Jeśli jednak z ustawy i wg niej wyłonią się osoby decyzyjne, które bardzo sprawnie będą w stanie prowadzić wszystkie procedury z powodzeniem dla nas wszystkich to będzie nasze wspólne dzieło.
Wszystko zależy od możliwości ludzi i wielu ważnych instytucji i urzędów państwowych i prywatnych.
Odnosząc się do treści art. 42 to jego treść nie zawiera ostatnich słów: oto one „… , na którym został wprowadzony stan klęski żywiołowej Z ZASTRZENIEM ART. 45 i 46.
Więc proszę nie manipulować, ukrywając podstawową informację!
Ja podam Państwu tylko treść art. 44 i 45 – to w zupełności wystarczy!
Art. 44. 1. Jeżeli w stanie klęski żywiołowej siły i środki, którymi dysponuje wójt burmistrz, prezydenta miasta, starosta albo wojewoda, są niewystarczające, można wprowadzić obowiązek świadczeń osobistych i rzeczowych polegających na:
1) czynnym udziale w działaniu ratowniczym lub wykonywaniu innych zadań wyznaczonych przez kierującego akcją ratowniczą;
2) wykonywaniu określonych prac;
3) oddaniu do używania posiadanych nieruchomości lub rzeczy ruchomych;
4) udostępnieniu pomieszczeń osobom ewakuowanym;
5) użytkowaniu nieruchomości w określony sposób lub w określonym zakresie;
6) przyjęciu na przechowanie i zabezpieczeniu mienia osób poszkodowanych lub ewakuowanych;
7) zabezpieczeniu zagrożonych zwierząt, a w szczególności dostarczaniu paszy i schronienia;
8) zabezpieczeniu zagrożonych roślin lub nasion;
9) pełnieniu wart ochronnych;
10) zabezpieczeniu własnych źródeł wody pitnej i środków spożywczych przed ich zanieczyszczeniem, skażeniem lub zakażeniem, a także udostępnianiu ich dla potrzeb osób ewakuowanych lub poszkodowanych, w sposób wskazany przez organ nakładający świadczenie;
11) ochronie i ewakuacji dóbr kultury.
2. Od obowiązku świadczeń osobistych zwolnione są:
1) osoby do 16 roku życia i powyżej 60 roku życia – w zakresie świadczeń wymienionych w ust. 1 pkt 1, 2, 3, 6 i 10;
2) osoby chore, niepełnosprawne, kobiety w ciąży i matki karmiące – w zakresie świadczeń wymienionych w ust. 1 pkt 1–3, 6, 8–11;
3) osoby sprawujące opiekę nad dziećmi do lat 8, nad chorymi lub osobami niepełnosprawnymi – w zakresie świadczeń wymienionych w ust. 1 pkt 1–3, 6 i 10.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach wójt, burmistrz, prezydenta miasta, starosta, albo wojewoda może odstąpić od nałożenia lub zwolnić od obowiązków, o których mowa w ust. 1, również inne osoby i podmioty, ze względu na interes publiczny albo wyjątkowo ważny interes danej osoby lub podmiotu.
– 34 –
4. Rada Ministrów w drodze rozporządzenia określi termin i tryb wykonywania świadczeń osobistych lub rzeczowych, przy czym termin wykonywania świadczeń nie może być dłuższy niż termin obowiązywania stanu klęski żywiołowej.
Art. 45. 1. Niezbędne ograniczenia wolności i praw człowieka i obywatela oraz obowiązki świadczeń osobistych i rzeczowych, o których mowa odpowiednio w art. 43 i 44, w granicach dopuszczonych w rozporządzeniu Rady Ministrów o wprowadzeniu stanu klęski żywiołowej wprowadza:
1) wójt, burmistrz, prezydent miasta – w drodze zarządzenia albo decyzji;
2) starosta – w drodze zarządzenia albo decyzji;
2) wojewoda – w drodze rozporządzenia albo decyzji.
2. Rozporządzenie i zarządzenie, o których mowa w ust. 1, podlegają ogłoszeniu przez rozplakatowanie obwieszczeń w miejscach publicznych lub w inny sposób miejscowo przyjęty, a także przez ogłoszenie w lokalnej prasie.
3. W rozporządzeniu, zarządzeniu lub decyzji należy podać:
1) podstawę prawną;
2) określenie zakresu i rodzaju ograniczeń i świadczeń;
3) określenie obowiązanych podmiotów;
4) miejsce, dzień i godzinę osobistego stawiennictwa lub realizacji innych ograniczeń i świadczeń;
5) czas trwania ograniczeń;
6) pouczenie o odpowiedzialności karnej lub innych skutkach prawnych naruszenia rozporządzenia, zarządzenia lub decyzji.
4. Do decyzji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z zastrzeżeniem że:
1) podlegają one natychmiastowemu wykonaniu z chwilą ich doręczenia lub ogłoszenia;
2) mogą one być w nagłych wypadkach wydawane ustnie, a następnie niezwłocznie potwierdzane na piśmie;
3) odwołanie od nich wnosi się w terminie 3 dni od dnia doręczenia lub potwierdzenia na piśmie decyzji wydanej ustnie;
4) wniesione odwołania podlegają przekazaniu organowi odwoławczemu w terminie 3 dni, a rozpatrzeniu – w terminie 7 dni od dnia doręczenia mu odwołania;
5) organem wyższego stopnia w sprawach decyzji wydanych przez starostę jest wojewoda.
5. Wojewoda może uchylić w całości lub w części zarządzenie lub decyzję starosty.
– 35 –
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może uchylić w całości lub w części rozporządzenie lub decyzję wojewody.
Komentarze są wyłaczone