Jenoty są wszystkożerne, jedzą jajka, ptaki, jaszczurki, a nawet padlinę. W Polsce to obcy gatunek inwazyjny, występujący również w lasach powiatu lęborskiego. Szybko skolonizowały nasz kraj i stanowią dziś konkurencję dla rodzimych borsuków i lisów… Jenoty przywędrowały do Polski ze Wschodu. Pierwotnie zamieszkiwały one południowo-wschodnią Azję – od Chin po Wietnam, Koreę czy Japonię. W latach 30-tych XX wieku jenoty zostały sprowadzone do Europy. Do Polski dotarły najprawdopodobniej w latach 50-tych ubiegłego wieku z terenów Białorusi, Litwy i Ukrainy. Dlatego zwierzęta te znane są pod różnymi nazwami: junat, lis japoński, kunopies, szop usuryjski czy tanuki. Co ciekawe, jenoty nie występują zupełnie w Holandii, Francji, Włoszech, Albanii, Grecji a także w Wielkiej Brytanii, Irlandii i Islandii.
„Jenoty skolonizowały Polskę w dziesięć lat. Pierwsze osobniki zaobserwowano na terenie naszego kraju w 1955 roku, a w 1965 jenoty były już wszędzie. Szybsze od nich pod względem rozprzestrzeniania się były jedynie szopy pracze” – tłumaczy Łukasz Plonus, rzecznik Nadleśnictwa Gdańsk.
Jenot to drapieżnik z rodziny psowatych. Mierzy od 50 do 70 cm długości, a jego ogon ma do 23 cm. Poza tym zwierzę osiąga do 37 cm wysokości w kłębie i może ważyć nawet do 10 kg. W związku z tym, że ma on możliwość zapadnięcia w płytki sen zimowy, jesienią gromadzi zapasy tłuszczu i może osiągnąć do 10 kg, natomiast wiosną waży od 4 do 7 kg. Poza tym jenot posiada ciemną maskę na pysku i długie włosy w okolicy głowy, przez co bywa mylony z szopem praczem, od którego ma zdecydowanie gęstsze i bardziej puszyste futro.
Ekspansji jenotów sprzyja brak naturalnych wrogów, którzy polowaliby na nie. Populację inwazyjnego gatunku mogłyby ograniczyć wilki, ale jest ich za mało, aby wykonać to zadanie. Poza tym polują też na inne zwierzęta. Sporym zagrożeniem dla jenotów jest natomiast wścieklizna, która ogranicza niekiedy ich populację.
Jak informuje Rzecznik Prasowy Nadleśnictwa Lębork – Alicja Kąckowska, jenoty nie stanowią problemu dla rodzimych gatunków na terenie naszego powiatu. Są widywane rzadko bo tą są dość skryte zwierzęta. Trudno powiedzieć, ile jenotów występuje na obszarze powiatu lęborskiego, czasem można spotkać osobniki, które zginęły na drodze. Jeszcze kilka lat temu podczas przeprowadzonej wraz z myśliwymi z kół łowieckich inwentaryzacji, nie odnotowaliśmy tego gatunku. Jenoty nie stanowią bezpośredniego zagrożenia dla człowieka, tym niemniej z uwagi na możliwość przenoszenia chorób, w tym wścieklizny – mogą być groźne. Jako gatunek określany jako obcy i inwazyjny podlega zwalczaniu z urzędu…
Źródło informacji: mlodagdynia.pl, trójmiasto.pl, zielonainteria.pl; zdjęcie: P.Zabłocki
