Jak zmieniała się ulica Tadeusza Kościuszki w Łebie? Zobaczcie archiwalne zdjęcia i poznajcie historię Łeby.
Jak podaje Wikipedia Łeba jako osada powstała zapewne później niż Gardna Wielka. Jeziora Sarbsko i Łebsko rozdzieliły się, toteż powstał ląd zdatny do osiedleń. Osiedle powstało na mierzei. Tę osadę zbudowali Pomorzanie mówiący w języku kaszubskim. Mogło to nawet mieć miejsce jeszcze w VIII wieku. Zalew był bez wątpienia godny uwagi ze względu na łatwe połowy ryb.
Od wieku XIII do ziemi słupskiej napływali kolonizatorzy niemieccy, a pierwsza pisemna wzmianka o Łebie pochodzi z 1282 roku. Miasteczko dzieliło losy Ziemi Lęborskiej, która była lennem książąt zachodniopomorskich, a po śmierci Bogusława X na krótko trafiła pod bezpośrednie panowanie królów polskich, by w 1657 roku popaść w niewolę Brandenburgii i następnie pruskich jej spadkobierców.
11 stycznia 1558 roku potężny sztorm na Bałtyku spowodował powódź, która wyrządziła tak wielkie zniszczenia, iż mieszkańcy zdecydowali się zbudować nowe miasto w miejscu odległym o ok.2 km na południowy wschód od poprzedniego. W 1570 roku następny atak morza zmusił ostatnich mieszkańców do przeniesienia się do nowej Łeby, a opuszczone sadyby wkrótce całkowicie pochłonął piasek wydmowy.
Pod koniec XVIII wieku pojawiła się ambitna koncepcja budowy dużego portu na jeziorze Łebsko. W tym celu przekopano kanał przez mierzeję. Jednak przedsięwzięcie okazało się zbyt śmiałe jak na tamte czasy – 4 marca 1799 roku sztorm zniweczył cały wysiłek: fale rozmyły kanał, zniszczyły zapasy drewna i wyrzuciły statki na brzeg. Mieszkańcy Łeby musieli porzucić plany budowy.
Dopiero w drugiej połowie XX wieku powstał niewielki port morski, wykorzystywany głównie przez rybaków. Uregulowano także brzegi rzeki. Z czasem, dzięki połączeniom drogowym i kolejowym z Lęborkiem, Łeba zaczęła się rozwijać jako letnisko i kurort.
