W Kościele katolickim rozpoczynają się obchody Triduum Paschalnego. To najważniejsze wydarzenie w roku liturgicznym katolików. W tym czasie w wspomina się mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.
Liturgia Świętego Triduum Paschalnego stanowi jedną całość rozciągniętą na trzy pełne doby (Triduum z łacińskiego oznacza trzy dni). W tradycji Kościoła rzymskokatolickiego Triduum uobecnia trzy etapy misterium Odkupienia. Etap pierwszy – pożegnalna uczta, czyli Ostatnia Wieczerza oraz zapowiedź ofiary, etap drugi to wydarzenia Wielkiego Piątku zakończone śmiercią Chrystusa na krzyżu, a etap trzeci – spoczynek w grobie i zmartwychwstanie. W istocie dla chrześcijan Triduum Paschalne trwa nieprzerwanie od Mszy Wieczerzy Pańskiej w wieczór wielkoczwartkowy, aż do Nieszporów Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego w Niedzielę Wielkanocną wieczorem, uobecniając mękę, śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa.
Jest to jedyny okres w Kościele, gdy czas celebrowania liturgii w perspektywie wiary zrównuje się z czasem, w których mają miejsce wydarzenia z życia Jezusa. Czas liturgii utożsamia się z czasem męki. Miejsce celebry staje się przestrzenią drogi krzyżowej. Dla chrześcijan to czas, w którym mogą – godzina po godzinie – wstępować w ślady Jezusa, postępować tuż za Nim. Liturgia Triduum Paschalnego obfituje w gesty i symbole, które są owocem wielu wieków życia kościoła.
Obchody Triduum Paschalnego rozpoczynają się Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek, który w tym roku przypada 28 marca. Jest ona sprawowana na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy, podczas której Chrystus dał apostołom do spożycia swoje ciało i krew pod postaciami chleba i wina oraz nakazał im, by czynili to na jego pamiątkę. Katolicy uznają, że podczas tego wydarzenia Jezus ustanowił dwa sakramenty – kapłaństwo i Eucharystię. Zgodnie z tradycją po odśpiewaniu hymnu Chwała na wysokości Bogu organy i inne instrumenty milkną aż do rozpoczęcia tegoż hymnu podczas liturgii Wigilii Paschalnej, natomiast dzwonki zastępuje się kołatkami. Po homilii odbywa się obrzęd obmycia nóg 12 osobom, tzw. mandatum. Po zakończeniu obrzędów Komunii Świętej Najświętszy Sakrament w puszce zostaje przeniesiony do kaplicy przechowania, nazywanej zwyczajowo ciemnicą, gdzie jest adorowany przez wiernych aż do rozpoczęcia liturgii Męki Pańskiej. Po liturgii ołtarze obnaża się z obrusów, a krzyże usuwa się lub zasłania. Gest ten symbolizuje koniec wieczerzy, odarcie Chrystusa z szat oraz opuszczenia go przez bliskich. Tabernakulum pozostaje otwarte i puste, a wieczna lampka zgaszona.
Natomiast poranna Msza Krzyżma kończy trwający 40 dni Wielki Post.
Wielki Piątek to dzień najgłębszej żałoby, powagi, skupienia i postu, w którym szczególnie czci się drzewo krzyża. Jest to jedyny dzień w roku, w którym nie odprawia się mszy św. Wieczorna liturgia jest pamiątką męki i śmierci Jezusa Chrystusa na krzyżu. Centralnym wydarzeniem liturgii wielkopiątkowej jest adoracja krzyża.
Wielka Sobota to czas wyciszenia oraz adoracji przy grobie Jezusa. Te dni wieńczy wieczorna Wigilia Paschalna oraz Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego. Polską tradycją jest procesja rezurekcyjna z Najświętszym Sakramentem wokół kościoła, który okrąża się raz lub trzy razy. Może się ona odbyć bezpośrednio po Wigilii Paschalnej lub przed pierwszą mszą rano. Na zakończenie procesji śpiewa się hymn „Te Deum – Ciebie, Boga, wysławiamy” i udziela błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.
Źródło: gov.pl / Zdjęcie: Tomasz Wojtalik
