Ponad 123 lata skończył lęborski ratusz. Budynek zaprojektowano w stylu neogotyckim detalami oraz ścianą frontową nawiązującego do rozebranego w 1874 roku starego ratusza stojącego na środku rynku (Plac Pokoju). Uroczystego otwarcia ratusza dokonano 5 stycznia 1900 roku.
Lokalna gazeta „Lauenburger Zeitung” pisała o nim jako o „trwałym monumentalnym pomniku, który ze swoimi wieżyczkami dumnie wznosi się ku niebu tam, gdzie jeszcze niedawno rozciągały się bagniste łąki”.
Budynek z czerwonej cegły w układzie litery „L” zaprojektował powiatowy inspektor budowlany Missling. Ratusz z powodu trudnych warunków terenowych stanął na dębowych palach i studniach. Prace architektoniczne nadzorował mistrz murarski Heinemann, a we wnętrzach Buchner i Ludwig. Budową kierował królewski inspektor budowlany Krucken.
Ratusz posiadał reprezentacyjną salę zwaną dzisiaj Salą Rajców. Praktycznie w oryginalnej formie z pięknymi witrażami z herbami lokalnej szlachty zachowała się ona do czasów współczesnych. Na pocztówce stan budynku w roku 1916.
W 1927 roku ratusz rozbudowany został o Sparkasse czy miejski bank. Po II wojnie światowej mieściły się w nim biura, biblioteka i mieszkania. Od lat 90-tych po reformie administracyjnej przejął on ponownie funkcję siedziby władz miasta.
