Pierwsza z okresu krzyżackiego pośrednia wzmianka o szkole w Lęborku pochodzi z roku 1409. Wiąże się ona z przybyciem do miasta – w końcu lutego lub marcu tego roku – ówczesnego wielkiego mistrza, Urlyka von Jungingena.
Według zapisek zawartych w księdze skarbnika Zakonu, przy okazji tej wizyty dokonano kilku drobnych wypłat z kasy mistrza. Jedną w kwocie dwóch skojców, otrzymali uczniowie lęborskiej szkoły (item 2 scot den schulern zur Lauwenburg). Nieco mniej hojnym dla lęborskich uczniów był wielki mistrz Konrad von Erlichshausen, który ofiarował im tylko jeden skojec, odwiedzając miasto 13 grudnia 1448 r.
Szkolnictwo miejskie (elementarne) w tym okresie było ściśle powiązane parafiami i pozostawało pod kontrolą proboszcza. Szkoły te były pierwszym etapem edukacji. W szkołach elementarnych uczono czytania i pisania, śpiewu kościelnego, podstawowych modlitw oraz łaciny.
Osoby myślące o studiach musiały wyjeżdzać z Lęborka i przygotować się do zajęć uniwersyteckich w szkołach średnich w większych ośrodkach jak Gdańsk, Elbląg, Chełmno czy Malbork.
