Z okazji Jubileuszu 97. urodzin Janusza Kowalskiego, lęborczanina, kombatanta, byłego żołnierza w randze pułkownika, emerytowanego lekarza z życzeniami od Burmistrza Lęborka Powstańca odwiedził Sekretarz Miasta Marian Kurzydło.
Pan Janusz Kowalski mieszka od kilkudziesięciu lat w Lęborku, jest kombatantem – w czasie wojny, jako młody człowiek należał do Armii Krajowej, walczył w Powstaniu Warszawskim, przeszedł wojenny szlak bojowy, a po wojnie pracował jako lekarz ginekolog położnik. Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, w 2008 roku awansowany został do stopnia podpułkownika.
Janusz Stanisław Kowalski
Pseudonim: „Rokita”
Data urodzenia: 1924-07-14
Ludowe Wojsko Polskie, stopień: st. strzelec pchor.
Miejsce urodzenia: Hrubieszów
Oddział: I Armia WP – 1 Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki – Samodzielna Kompania Zwiadowcza
Odniesione rany: Ciężko ranny 15 i 19 września 1944 roku (rany piersi oraz obydwu nóg)
Szlak bojowy: Praga – przeprawa przez Wisłę – Górny Czerniaków – przeprawa przez Wisłę – a po zakończeniu Powstania: Wał Pomorski (w lutym 1945 roku) – Mirosławiec
Losy po Powstaniu: Ranny, wobec braku ewakuacji przepłynął Wisłę wpław. Po czteromiesięcznym pobycie w szpitalu objął dowództwo plutonu w swojej kompanii. Awansowany do stopnia chorążego, brał udział w dalszych walkach I Armii WP. Ponownie ranny pod Mirosławcem (rana głowy), brał udział w przełamaniu Wału Pomorskiego, forsowaniu Odry oraz szturmie na centrum Berlina. Zdemobilizowany w 1945 roku, ukończył studia medyczne.
Odznaczenia i awanse: Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Srebrnym Medalem Zasłużony na Polu Chwały (dwukrotnie), Medalem Za Warszawę 1939 – 1945, Medalem za Odrę, Nysę i Bałtyk oraz wiele innych. Awansowany do stopnia majora
Losy po wojnie: Lekarz. W 1977 roku obronił pracę doktorską z zakresu medycyny. Członek Związku Inwalidów Wojennych, mieszka w Lęborku
Informacje dodatkowe: Dowódca pierwszego pięcioosobowego patrolu, który przeprawił się przez Wisłę pod silnym ogniem niemieckim z Saskiej Kępy na Przyczółek Czerniakowski. Pchor. Jan Stanisław Kowalski dotarł do sztabu płk. „Radosława” wraz z dwoma wziętymi na brzegu jeńcami z wiadomością o obecności polskich jednostek na Pradze i planowanej odsieczy, co spowodowało zorganizowanie sygnalizacji i przyjęcia przez następne dwie noce docierających do brzegu żołnierzy 2. batalionu 9 pp oraz doprowadzenia ich na pozycje bojowe (15 IX 1944 na Solec przedostaje się ok. 300 do 420 żołnierzy 9. pułku piechoty pod dowództwem porucznika Sergiusza Kononkowa. Na brzegu oczekują ich por. Zbigniew Paszkowski „Stach” z AL oraz kpt. Zbigniew Ścibor-Rylski „Motyl” z AK).