[WYWIAD] Szewc z Lęborka – Michał Redźko

Szewc to rzemieślnik, który zajmuje się zarówno naprawą obuwia oraz jego renowacją. Większość swojej pracy wykonuje ręcznie. Czy zawód szewca powoli odchodzi w zapomnienie? Jak to jest z powiedzeniami „kląć jak szewc”, „pić jak szewc” czy „szewc bez butów chodzi”?

Odwiedziliśmy zakład szewski Michała Redźko, który otworzył swój punkt w 1993 r., przy ulicy Czołgistów 32.

– Panie Michale, skąd pomysł aby zostać szewcem?
– Jestem szewcem amatorem. W latach 80-tych pracowałem dwanaście lat w Zakładzie Remontu Maszyn Budowlanych tzw. „ZREMB”. Zawsze coś mnie ciągnęło do handlu i otworzyłem z żoną sklep „Jaś i Małgosia”, który znajdował się na ulicy Staromiejskiej. Następnie na ulicy Czołgistów otworzyliśmy punkt osiedlowy, ale z czasem nie szło najlepiej i z czasem pracowaliśmy tylko na opłaty. Chciałem świadczyć jakieś usługi, pomyślałem o szewstwie. Żony kuzyn prowadził swój zakład w Warszawie, więc pojechałem się przyuczyć. Od razu wiedziałem, że to coś dla mnie, bo od zawsze miałem manualne zdolności.

– W tamtych latach w Lęborku było dużo szewców?
– Sporo, więcej niż teraz. Ja jako szewc amator musiałem powoli i uczyłem się zawodu. Po roku pracy jak otworzyłem zakład, zdawałem na czeladnika i zdałem na piątkę, więc zawód mam.

– A czy Pana zdaniem szewc, to zanikający zawód?
– Myślę, że tak. Powoli to rzemiosło idzie w zapomnienie i jest niedoceniane. Ludzie mają teraz więcej par butów jak kiedyś. Pamiętam jak zaczynałem, to spędzałem w zakładzie po piętnaście godzin, bo ludzie nie mieli tak dużo pieniążków, więc starali się naprawiać te buty, które mieli.

– Z czym najczęściej zgłaszają się do Pana klienci?
– Najczęściej to oczywiście wymiana fleków oraz zelówek. Ale także dużo renowacji obuwia, jak klejenie, wymiana zamków, czy podszewki buta.

– Jakie buty są najtrudniejsze?
– Tak, są to sprawy tzw. cholewkarskie czyli poszerzanie i zwężanie butów. Czyli np. zwężanie kozaka dla Pań które mają szczuplejsze łydki i odwrotnie, to jest właśnie skomplikowane.

– W których miesiącach – tak statystycznie – szewc ma najwięcej pracy?
– Okres przedświąteczny, jesienno-zimowy. Potem po sezonie zimowym przezorni klienci przynoszą buty po sezonie zimowym, naprawiają i but jest gotowy na kolejny sezon.

– Czy zgadza się Pan z przysłowiem, że szewc bez butów chodzi?
– Coś w tym jest, bo jak mam swoje buty do naprawy to okładam, odsuwam na potem, bo klient ważniejszy.

– A ile prawdy w negatywnych powiedzeniach związanych z zawodem szewca − kląć jak szewc/pić jak szewc?
– Nie wiem czemu tak przyjęło, bo chyba każdy w swojej pracy lubi sobie trochę przekląć, a z tym piciem to chyba jakiś mit

– Jakie cechy powinien posiadać szewc idealny?
– Myślę, że precyzja, cierpliwość i zdolności manualne oraz trochę artyzmu.

– Czy praca szewca jest ciężka?
– Jest. Ramiona i barki, ale także dłonie są bardzo obciążone.

– Panie Michale, czego Panu życzyć?
– Tylko zdrowia i poczucia humoru na co dzień

– Dziękuję bardzo za rozmowę.
– Również dziękuję i pozdrawiam wszystkich