Już w połowie XIXw w Europie zaczęły powstawać organizacje, które zajmowały się projektowaniem i zagospodarowaniem przestrzeni. W Lęborku, więc w 1861 roku zostało powołane Towarzystwo Upiększania Miasta (Verschonengsverein).
W prace Towarzystwa angażowali się przedstawiciele zamożnych rodzin, rajców, kupców, przedsiębiorców czy rzemieślników. Działali przez ponad 50 lat, co przełożyło się na wiele przedsięwzięć poprawiających estetykę miasta.
W 1865 r. stowarzyszenie przejęło od Kirchenvorstand opiekę nad zielenią wokół kościoła św. Salvatora (nasadzenia drzew, przycinanie i rewitalizacje).
W 1871 r. zajęło się zagospodarowaniem Wyspy Olchowej. Niestety, dziś wyspa nie istnieje, a znajdowała się nieco powyżej obecnego zaplecza piekarni Wenty.
W 1877 r. utworzyło promenadę ciągnącą się wzdłuż brzegu Łeby, od placu olchowego (Erlenplatz) do jazu młyńskiego. Zwana była Błękitną Promenadą i stanowiła ważną przestrzeń w mieście.
W 1878 r. otrzymało w dzierżawę tereny łowieckie (Jagtpacht) i w zamian zobowiązało się do opieki nad nową promenadą. Miała prowadzić wzdłuż ul. Gdańskiej i dalej wzdłuż Bergbrauerei do Jagerhof.
W 1903 r. objęło nadzorem nasadzenia w okolicy probostwa znajdującego się w rejonie obecnej ul. Kolonia.
Niewątpliwie Towarzystwo Upiększania Miasta miało znaczący wpływ na wygląd Lauenburga. Z niektórych efektów ich pracy możemy cieszyć się jeszcze dzisiaj.
Więcej na temat Towarzystwa Upiększania Miasta jak i samego miasta możecie przeczytać na facebooku Miejskiej Biblioteki Publicznej w Lęborku oraz Przedwojennego Lęborka.
fot.: Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa, Miejska Biblioteka Publiczna w Lęborku, Przedwojenny Lębork, zb. Belis
