W Krępie Kaszubskiej na Cmentarzu Ofiar Marszu Śmierci Więźniów Niemieckiego Obozu Koncentracyjnego Stutthof, spoczywa kilkaset osób, które zginęły w okolicach Lęborka w trakcie zimowej ewakuacji obozu rozpoczętej w styczniu 1945 roku. Wśród pochowanych jest także prof. Konstantīns Čakste, który zmarł w podobozie w Gęsi 21 lutego 1945 r., przywódca łotewskiego ruchu oporu oraz syn pierwszego prezydenta niepodległej Łotwy.
Kolumny więźniów przebywały codziennie ponad 20 km, brnąc w głębokim śniegu, przy temperaturze -20°C. Nawet ci więźniowie, którzy wyszli z obozu w stosunkowo dobrej kondycji fizycznej, nie byli w stanie sprostać trudom marszu. Ocenia się, że we wszystkich przeprowadzonych ewakuacjach niemieckiego obozu (w tym również w ewakuacjach drogą morską) zginęło od 20 000 do 25 000 więźniów. Ofiar byłoby z pewnością więcej, gdyby nie poświęcenie ludności kaszubskiej, która jak mogła pomagała więźniom. Pomimo zakazów i groźby utraty życia, dostarczano jedzenie i ubranie. Pomagano w ucieczkach i ukrywaniu uciekinierów.
Prof. Konstantīns Čakste urodził się 26 lipca 1901 r. w rodzinie Jonasa Ćakste, pierwszego prezydenta Łotwy. W 1919 r. przerwał naukę i wziął udział w walkach przeciwko P. Bermontowi o utworzenie niepodległego demokratycznego państwa Łotwy. W czasie okupacji niemieckiej Łotwy w latach 1941-1944 K. Ćakste stał na czele ruchu oporu tworzonego na bazie partii Centrum Demokratycznego. W tym czasie był autorem licznych artykułów publikowanych w nielegalnie wydawanej prasie. 13 sierpnia 1943 r. został wybrany prezesem Centralnej Rady Łotwy. Kierując antyhitlerowskim ruchem oporu na Łotwie, uczestniczył w tworzeniu podziemnych struktur tworząc zręby przyszłego niepodległego państwa.
Został aresztowany przez gestapo 29 kwietnia 1944 r. w Jurmale wraz z innymi członkami łotewskiego ruchu oporu. W KL Stutthof przebywał jako więzień polityczny nr 86 192 od 10 września 1944 r. do 25 stycznia 1945 roku. Mieszkał w jednym skrzydle baraku nr 11 w Nowym Obozie razem z litewskimi więźniami honorowymi. Wyprowadzony z obozu macierzystego w I kolumnie przeszedł w dniach 25 stycznia – 5 lutego 1945 r. trasę Marszu Śmierci z KL Stutthof do obozu ewakuacyjnego w Gęsi. W drugiej połowie lutego niespodziewanie zachorował i kilka dni później, 21 lutego 1945 roku, zmarł. Po wojnie w 1951 r. podczas ekshumacji przeniesiono jego zwłoki na Cmentarz Ofiar Marszu Śmierci Więźniów KL Stutthof w Krępie Kaszubskiej.
Co roku na cmentarzu odbywają się uroczystości upamiętniające tragiczne wydarzenia Marszu Śmierci. W 2003 roku uczestniczyła w nich także ówczesna Prezydent Łotwy Vaira Vike-Freiberga.
