W bieżącym roku w Muzeum w Lęborku zostanie zorganizowana nowoczesna wszechstronna pracownia konserwacji zabytków. Będą w niej konserwowane zabytki metalowe, ceramika pradziejowa i nowożytna, a w mniejszym zakresie przedmioty wykonane z drewna czy papieru.
W zbiorach muzealnych posiadamy około 14 tysięcy różnorodnych zabytków, a liczba ta stale się zwiększa, głównie dzięki badaniom archeologicznym, prowadzonym przez nasze muzeum – mówi Mariola Pruska, dyrektor placówki. – Dotychczas ingerencja konserwatorska ograniczona była do niezbędnego minimum z powodu braku niezbędnego sprzętu konserwatorskiego.
Z chwilą uruchomienia nowej pracowni ochrona zabytków, będących w posiadaniu muzeum, stanie się lepsza i skuteczniejsza.
Dyr. Pruska wyraziła w rozmowie na ten temat swoje zadowolenie z racji pozytywnego rozpatrzenia wniosku o dofinansowanie przedsięwzięcia ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Dziedzictwo kulturowe, priorytet: Wspieranie działań muzealnych”. Muzeum złożyło wniosek w ub. roku. Teraz działania związane z projektem nadzoruje dyr. Pruska.
– Zadanie to jest dość złożone, dlatego będzie realizowane w kilku etapach, prowadzonych przez odpowiedzialnych za nie oddelegowanych pracowników muzeum – mówi pani dyrektor. – Pierwszym etapem prac będzie przygotowanie wybranego pomieszczenia. Wymaga ono całościowego remontu oraz doprowadzenia mediów, takich jak: sieć wodno-kanalizacyjna, instalacja elektryczna i system wentylacji. Stroną techniczną projektu zajmuje się pan Krzysztof Siwka, pracownik techniczny.
Drugi etap to zakup sprzętu konserwatorskiego, warsztatowego i laboratoryjnego. Za tę część projektu odpowiada Agnieszka Mazur, asystent muzealny, konserwator zabytków archeologicznych.
– Planowany jest zakup między innymi dygestorium – wyciągu laboratoryjnego, odprowadzającego szkodliwe pary, stołu konserwatorskiego z odpornego chemicznie i mechanicznie konglomeratu kwarcowo-granitowego, myjki ultradźwiękowej – urządzenia oczyszczającego, wykorzystującego drgania fal ultradźwiękowych, piaskarki i mikropiaskarki do oczyszczania mechanicznego za pomocą odpowiednio dobranego ścierniwa – wyjaśnia pani Agnieszka. – Poza tym pomieszczenie zaopatrzone będzie w pomniejszy sprzęt, równie ważny w pracowni konserwacji, jak destylarka, dostarczająca niezbędną w procesie konserwacji wodę destylowaną, suszarka laboratoryjna oraz meble laboratoryjne. Jest to wyposażenie, umożliwiające wykonywanie prac konserwatorskich na różnorodnych zabytkach, jak również zapewniające bezpieczeństwo wykonywania tych prac.
Pomocą będą jej służyć konsultanci – doświadczeni konserwatorzy zabytków: dr Marek Kołyszko, dr Alina Tomaszewska-Szewczyk oraz mgr Agnieszka Przepióra. Obsługą finansowo-księgową zajmuje się Barbara Mielewczyk, główna księgowa muzeum.
Koszt projektu oszacowany został na ponad 100 000 zł. Kwota dofinansowana ze środków MKiDN zostanie w całości przeznaczona na zakup sprzętu.
– Posiadanie własnej pracowni jest kolejnym krokiem, kontynuacją działań już podjętych dla lepszej i skuteczniejszej ochrony zabytków, będących pod opieką muzeum – dodaje pani dyrektor. – Pozwoli na poszerzenie muzealnej oferty kulturalno-naukowej. Dzięki temu nasza placówka ma szansę stać się jednym z wiodących ośrodków badawczych regionu.
Na zdjęciach pani Agnieszka przy pracy w dotychczasowych warunkach. Jak tylko prace remontowe będą zaawansowane, nową pracownię będzie można pokazać.
Tekst Agnieszka Mazur i Iw. Ptasińska
Fot. Iw. Ptasińska
